مرکز سازه های قاب فلزی سبک LSF

یکی از بهترین الگوهای ساختمانی برای بنای جدید، بدون اشغال اراضی محیط زیست برای بنا و هزینه های توسعه ی زیرساختی و خدمات شهری، افزایش طبقه بر روی ساختمان های موجود می باشد. برای این منظور روش های ساختمانی محدودی را می توان به کار بست که هرکدام دارای مسایل مخصوص به خود هستند. روش هایی مانند الوارهای چوبی، پروفیل های بسته مانند قوطی ها، اسکلت فلزی و قاب سبک فولادی LSF را برای توسعه ی طبقات ساختمان های موجود می توان به کار گرفت. اما می‌توان گفت سیستم ساختمانی LSF مطلوب ترین روش افزایش طبقه بر روی ساختمان های موجود می باشد.

با وجود مزایای بسیار زیاد توسعه‌ی بنا با سیستم قاب سبک فولادی، در صورت بی توجهی به اتصال دو ساختمان موجود و ساختمان قاب سبک فلزی، مزایای آن بی اثر شده و به ساختمانی خطرآفرین تبدیل می گردد. اتصال دیوارهای LSF‌ به ساختمان موجود، حساس ترین مرحله ی طراحی و اجرای اضافه طبقات بر روی ساختمان های موجود می باشد. به طوری که اگر این مرحله با دقت و حساسیت انجام نگیرد، هم موجب آسیب رسانی به بنای موجود و هم توسعه‌ی ناامن و خطر آفرین بر روی ساختمان موجود می گردد.  چنانچه این قسمت از پروژه به درستی انجام نگیرد، تمام دقت محاسباتی و اجرایی مراحل بعدی بی اثر شده و ساختمانی ناامن ایجاد می گردد. بنابراین برای اتصال ساختمان LSF به ساختمان موجود باید الزامات سازه ای رعایت شوند.